Chapter 1
MY STORY
When I was young until Primary School
(First of all, I would like to tell you all that my English is not excellent. But I try my best)
Hello everyone My name is Kanchana. Sutthikanchanakul My nickname is Ying. In this first chapter, I would like to tell you all about my life from childhood to primary school. I think it's a good thing. that everyone will get to know me better Because in the future if I become famous. Of course, many people will not waste time searching for my history because I have prepared that all to you ready. Haaaaaa!!!
I was born in Phuket on January 21, 1978. As a child I lived in Soi Bangwad Dam, Kathu District, Phuket Province. When I was a child The thing, I remember most clearly was my family. Father and mother worked on rubber plantations. I myself have to follow my family up to the rubber plantations almost every day. I have 1 older brother, 1 older sister, and I am the youngest. What everyone says is the same. I am the most stubborn child. But for me I don't think that's what everyone says. Because I myself have my own reasons. That many times caused me to not always do what my family wanted. After the era of family rubber plantation has passed. My father is also an ice cream seller. with my mother being the producer in those days that I remember I was probably 5 years old. Every morning, mother has to wake up and boil 2-3 flavors of ice cream. To prepare for father and older brother to blend with the ice cream maker. To make it a cold and viscous space. which is produced before being packed in freezers I myself participate almost every morning. That is, scooping the freshly churned ice cream into a small bowl and eating it deliciously. It's very soft. And during my childhood, my daily play was It's not boring at all. There's a lot of fun to be had. Whether playing airplane jumping It involves drawing a grid of squares on the sand and then jumping around on one leg. Playing with tamarind seeds playing hide and seek Playing dice and so on. But the thing that impressed me the most about my childhood is that the house I lived in since I was born was The side of the house is surrounded by large trees, like a forest. There are many trees planted around the house. Whether it is santol, banana, mango, cashew, gooseberry, tamarind, coconut, Pomelos, custard apples, apples, jackfruit, champada, guava, etc. In addition to trees, there are also living things that surround the house in the manner of raising them, such as chickens, cats, dogs, guppies, and the thing I love and am most attached to is a dog I remember that my favorite character from childhood was called Bobby. It is a Thai mixed breed dog. But I'm not sure what breed it was mixed with.
When I was 5-6 years old, I had to go to kindergarten or at that time it was called Por Moon. The school where I studied in primary school was called Ban Bang Thong School. The school is not far from the house. Walking to school in the morning takes about 15-20 minutes, almost every morning. I'll have to carry snacks, maybe 1-3. Take it to school to leave at the cafeteria to sell to students in school, such as khao porridge, fried champada, fried bananas, or crispy miang, etc. In my childhood days, if I think back, I think I was a good student. If we look at academic results from Grade 1 to Grade 6, in some years and semesters I will receive a grade 4 in every subject. which has good academic results like this Believe me, I was always in 1st-3rd place from Grade 1 - Grade 6. There was one friend that I still remember who was talented. The scores were always very close. But she got number 1 more times than I did. Her name is Ni-on Chaengjai. The subject I really don't like is Physical Education. That has to run and jump high. jump over obstacles What was done was not good at all. and in general core subjects Let's go into that. But in my heart, if I didn't ask, I wouldn't even be able to say that I liked a lot of things in that subject. As for the subject I like the most? That is a subject related to embroidery. Or in those days it would be called basic occupational studies. What I studied was making yarn dolls. Making tissue boxes from frames, crocheting, embroidery, garlands using long needles. As for the art subjects I studied in elementary school, I still don't like them. But what does it have to do with art? What I will come back to do more at home is to spread out Kwanruen or Ying Thai books, which will have a short novel in each volume. which is organized as a monthly magazine which I usually copy Write a picture of the heroine, which are illustrations in various novels. The drawing work is considered beautiful and usable...maybe it's the starting point for me to realize now how much I liked drawing when I was a child. Everyone always has a starting point. Therefore, my starting point with painting art would be to copy human portraits.
บทที่ 1
เรื่องราวของฉัน
เมื่อฉันเป็นเด็ก จนกระทั่งเข้าโรงเรียนประถมศึกษา
สวัสดีค่ะทุกคน เราชื่อกาญจนา สุทธิกาญจนกุล มีชื่อเล่นว่าหญิง ในบทแรกนี้ เราขอเล่าเกี่ยวกับเรื่องราวชีวิตของตัวเองช่วงเด็กเล็กจนถึงประถมศึกษาตอนต้นให้เพื่อน ๆ ได้อ่าน เราคิดว่ามันเป็นสิ่งที่ดี ที่ทุกคนจะได้รู้จักฉเรามากขึ้น เพราะในอนาคตหากเรามีชื่อเสียงที่โด่งดัง แน่นอนว่าหลายคนจะได้ไม่เสียเวลาที่จะค้นหาประวัติของเราเพราะเราได้เตรียมข้อมูลเหล่านั้นไว้ให้อย่างดีแล้ว....ฮ่า
เราเกิดที่ภูเก็ต วันที่ 21 มกราคม 2521 ตอนเด็กอาศัยอยู่ที่ในซอยเขื่อนบางวาด ตำกะทู้ อำเภอกะทู้ จังหวัดภูเก็ต ในสมัยที่เราเป็นเด็ก สิ่งที่จำความได้ชัดเจนที่สุดคือ ครอบครัวฉัน พ่อและแม่ทำสวนยางพารา เราเองต้องติดตามครอบครัวขึ้นไปยังสวนยางพาราเกือบทุกวัน เรามีพี่ชาย 1 คน พี่สาว 1 คน และเราเองเป็นน้องคนสุดท้อง ซึ่งใน 3 พี่น้อง สิ่งที่ทุกคนกล่าวเหมือนกันคือ เราเป็นลูกที่ดื้อที่สุด แต่สำหรับตัวเรา เราคิดว่าสิ่งที่ทุกคนพูดมันไม่เป็นเช่นนั้นหรอก เพราะตัวเราเองมีเหตุผลในส่วนตัว ที่หลาย ๆ ครั้งทำให้เราไม่ได้ทำตามที่คนในครอบครัวต้องการอยู่เสมอ หลังจากยุคการทำสวนยางพาราของครอบครัวได้ผ่านพ้นไปแล้ว พ่อของเรายังเป็นคนขายไอศกรีม โดยที่ให้คุณแม่ของฉันเป็นผู้ผลิต ในสมัยนั้นที่เราจำความได้ เราน่าจะมีอายุสัก 5 ขวบ ทุกเช้าคุณแม่ต้องตื่นมาต้มไอศกรีม2-3รส เพื่อเตรียมให้พ่อและพี่ชายนำไปปั่นกับเครื่องทำไอศกรีม เพื่อให้เป็นเนื้อที่เย็นและหนืด อันเป็นการผลิตก่อนบรรจุตู้แช่แข็ง เราเองก็มีส่วนร่วมเกือบทุกเช้านะ นั่นก็คือการตักไอศกรีมที่เพิ่งปั่นเสร็จใส่ถ้วยเล็ก ๆ มานั่งทานอย่างอร่อย แสนจะนุ่มลิ้นนัก และในสมัยเด็ก ๆ น่ะ การละเล่นของเราในแต่ละวันนั้น มันไม่น่าเบื่อเลยนะ มีสิ่งให้สนุกเยอะมาก ไม่ว่าการเล่นกระโดดเครื่องบิน คือการวาดตารางเป็นช่อง ๆ สี่เหลี่ยมบนพื้นทราย แล้วกระโดด ๆ ด้วยขาข้างเดียว การเล่นตักเม็ดมะขาม การเล่นซ่อนแอบ การเล่นหมากเก็บ และอื่น ๆ อีกมากมาย แต่สิ่งที่เราเองประทับใจมาก ๆ กับชีวิตช่วงเด็ก นั่นก็คือ การที่บ้านที่เราอาศัยอยู่ตั้งแต่เกิดนั้น ข้างบ้านล้อมรอบด้วยต้นไม้ใหญ่ เสมือนป่า มีปลูกต้นไม้ไว้เยอะมากรอบบ้าน ไม่ว่าจะเป็นต้นกระท้อน กล้วย มะม่วง มะม่วงหิมพาน มะยม มะขาม มะพร้าว ส้มโอ น้อยหน่า น้อยโหน่ง ขนุน จำปาดะ ฝรั่ง ฯลฯ นอกจากต้นไม้แล้วสิ่งมีชีวิตที่อยู่รายล้อมในบริเวณบ้านในลักษณะของการเลี้ยงเค้าไว้ก็มีนะ เช่น ไก่ แมว สุนัข ปลาหางนกยูง และสิ่งที่เรารักและผูกพันธ์มากที่สุดก็คือสุนัข จำได้ว่าตัวโปรดสุดสมัยเด็ก ๆ ชื่อว่าเจ้าบ๊อบบี้ เป็นสุนัขพันธ์ไทยผสม แต่ไม่แน่ใจว่าผสมกับสายพันธ์ใดนะ
เมื่อเราอายุได้ 5-6 ขวบ เราก็ต้องเข้าเรียนในระดับอนุบาลหรือสมัยนั้นเรียกว่า ป.มูล โรงเรียนที่ฉันเรียนในระดับประถมศึกษาชื่อว่า โรงเรียนบ้านบางทอง ซึ่งโรงเรียนอยู่ไม่ไกลนักจากบ้าน เดินไปโรงเรียนตอนเช้า ๆ ก็ประมาณ 15-20 นาที นะ ก็เกือบทุกเช้าแหละ เราจะต้องหิ้วขนม อาจจะ 1-3 อย่าง เอาไปโรงเรียน เพื่อฝากที่โรงอาหารขายนักเรียนในโรงเรียน เช่น ข้าวต้มมัด จำปะดะทอด กล้วยทอด หรือเมี่ยงกรอบ เป็นต้น ในสมัยเด็กๆ นั้น ถ้านึกย้อนไป เราคิดว่าเราเป็นเด็กที่เรียนเก่งคนนึงนะ ถ้าดูจากผลการเรียน ตั้งแต่ ป.1-ป.6 บางปีบางเทอมก็จะได้เกรด 4 ทุกวิชา ซึ่งผลการเรียนดีเช่นนี้ เชื่อสิว่าเรามักจะได้ที่ 1-3 ตลอด ตั้งแต่ ป.1 - ป.6 ซึ่งมีเพื่อนอยู่คนนึงที่เรายังจำได้เสมอว่าเค้าเก่ง คะแนนฉิวเฉียดกันตลอด แต่เค้าก็ได้ที่ 1 มากครั้งกว่าที่ฉันจะได้นะ เพื่อนคนนั้นมีชื่อว่า นิอร แจ้งใจ วิชาที่เราไม่ชอบเอาซะเลยก็คือ วิชาพละศึกษา ไอ้จำพวกที่ต้องวิ่ง กระโดดสูง กระโดดข้ามสิ่งกีดขวาง เป็นสิ่งที่ทำได้ไม่ดีเลย และในวิชาหลักทั่ว ๆ ไป เราก็ทำได้ดีนะ แต่ในใจถ้าถามก็คงไม่ได้ถึงกับคำว่าชอบสักเท่าไหร่ ส่วนวิชาที่เราชอบมากที่สุดน่ะเหรอ นั่นก็คือวิชาที่เกี่ยวกับการเย็บปักถักร้อย หรือในสมัยนั้นก็จะเรียกว่าวิชาการงานพื้นฐานอาชีพ (กพอ.) สิ่งที่เรียนก็จะเป็นการทำตุ๊กตาไหมพรม การทำกล่องทิชชูจากแผ่นเฟรม ถักโครเชต์ ปักผ้า ร้อยมาลัยด้วยเข็มยาว อะไรประมาณนี้ ส่วนวิชาศิลปะที่เรียนในสมัยประถมก็ยังไม่ถือว่าชอบนะ แต่สิ่งที่ทำเกี่ยวกับศิลปะ จะกลับมาทำที่บ้านมากกว่า นั่นก็คือ การกางหนังสือขวัญเรือน หรือหญิงไทย ซึ่งจะมีนวนิยายสั้นในแต่ละเล่ม ซึ่งจัดเป็นนิตยสารรายเดือน ซึ่งเรามักจะทำการลอกเรียน เขียนภาพของนางเอกพระเอกที่เป็นภาพประกอบในนวนิยายต่าง ๆ นั่นเอง ผลงานวาดก็ถือว่าสวยใช้ได้นะ...อาจจะเป็นจุดเริ่มต้นที่นึกได้ในตอนนี้นี่แหละว่าตอนเด็กชอบการวาดภาพมากแค่ไหน ทุกคนมีจุดเริ่มต้นเสมอ เพราะฉะนั้นจุดเริ่มต้นของเรากับงานศิลปะภาพวาดก็คงจะเป็นการคัดลอกภาพเหมือนคน หรือที่เรียกว่าภาพ พอร์ตเทรต นั่นเองล่ะ
